Week 3 & 4

Zo daar zijn we dan weer!
De afgelopen 2 weken stonden vooral in het teken van mijn stage. De twee weken heb ik flink gewerkt om een goede start te maken met de opdracht. De opdracht zelf vind ik mega intressant en dit is dan ook de drijfveer voor al het onderzoek dat ik verricht. Vooraf riep ik nog hard "nee onderzoek doen is niks voor mij" toch vind ik het steeds leuker. Alle papers en informatiebronnen doorspitten op zoek naar dat ene stukje info dat je nodig hebt om je onderzoek te kunnen vervolgen.
Zoals bij alle stages loopt het nooit soepel en gaat het nooit in een keer goed. Dus ook ik heb af en toe een dipje of weet ik even niet zo goed wat ik nou het beste kan doen.... Maar daar heb ik een oplossing voor. Voor advies op maat bel: 06-Wiebe! Wiebe is mijn studiemaatje en die is momenteel bezig met zijn stage in Amerika dus hij zit in hetzelfde scheutje als ik. Dit maakt het dus ideaal om even te sparren over obstakels die we tegen komen. Hij zorgt er dan ook voor wanneer heeeeeel Nederland slaaap tdat ik overdag toch nog wat leuek klets heb gedurende mijn stage dag. Wiebe, bij deze publiekelijk woordje: "Wiebe bedankt voor alles maat!" (Zo heb je ook even je moment of fame).
Doordeweeks doe ik in de avonden niet veel aangezien ik laat thuiskom van stage en het hier in Sydney al redelijk vroeg donker is. Een keer in de week ben ik wel te vinden op de kunstgrasbanen van Sydney om ook hier mijn kunsten te vertonen en om natuurlijk mijn vitale gesteldheid te behouden voor HEREN 1!.

Om toch een wat drukker schema te krijgen doordeweeks en in de weekenden ben ik opzoek gegaan naar een bijbaantje. Tja waar ga je naar opzoek? 8 jaar lang in de horeca gewerkt.. Inderdaad als barman. Na wat mailtjes en reacties kreeg ik al gauw een belletje met de rvaag of ik op een zaterdag een proefdag wilde draaien, maar natuurlijk ik zal er zijn! Daar stond ik dan 17:00 stipt optijd met een zwarte broek en wit t-shirt, klaar om die bar op zijn kop te zetten. "Nick heb je geen witte blouse? uh nee ik moest een wit t-shirt aan zeiden jullie. Een shirt inderdaad geen t-shirt... oeff 0-1 achter matig begin! Ik kreeg gauw een blouse te leen en ik mocht aan de gang. Het zou een andere avonden worden dan anders.. Wat zou dat nou inhouden?! Ik mocht beginnne met van die kleine... uh... tja... KUT klusjes. tafesl rechtzetten, stoelen perfect stapelen en of ik ook nog het glimmende logo voor bij de deur wilde poetsen. Ik dacht toch echt dat ik had gebeld als barman maargoed... Daar was het moment, the meeting. Hier werd verteld wat voor avond het was en wie welke positie zou hebben voor die avond. Het was duidelijk.. ik was weer met mijn neus in de boter gevallen. Vanavond was namelijk een prive party van het gehele Australische cricket team.. Flessen champagne, 200 coacktails, een walking diner waar je U tegen zegt, pers en vele mooie dames (en mannelijke sporters uiteraard). Alles moest perfect zijn en alles moet tip top in orde zijn. Iedereen kreeg te horen wat zijn functie was... en ik? no idea. "Just wait and enjoy the evening" No way, dat ik hier een beetje ga staan hangen op mijn eerste dag. Ik zou en ik moest laten zien wat ikw aard was want ik wilde deze job. Er waren 2 barren en er stonden 10 man achter... Geen plek voor mij dus, maakt niet uit drank lopen is ook mijn specialty. Alle 200 coacktails werden gemaakt. 5 dienbladen vol werden netjes naar de gasten gebracht en de rest werd op de bar gezet voor de volgende lading... Inderdaad 5 dienbladen... Zeker dat ik zo'n blad in me klauwen zou krijgen en ik zal die coacktails vliegen door die kiet heen hiero! Maar tevergeefs er waren 6 dranklopers dus deze jongeman stond weer met lege handen. Na een uur nog niks gedaan te hebben liep ik naar de manager met de medeling dat ik iets nuttig wilde doen want dit schiet niet op... Nou hier heb je een leeg dienblad haal al het lege glaswerk maar op. Yes! Vlllllammmmmmennnn! Ik vloog door die tent, pakte glazen alsof me leven ervan afhing... Helaas mocht ik na 2 uur alweer stoppen. "Nick we konden zeker zien dat je ervaring hebt...." "Ja?????" "En we willen je graag bij ons team" BAMMMMM JONGUHHHHHHHHHHHH. Dat dat extra geld maar komen... want tja dat kan goed gebruikt worden in dit dure land!

Na meer dan 6 weken geleden naar de kapper geweest te zijn werd het toch wel weer tijd voor een knipbeurtje. Maarja zoals ik al zij het is een duur land dus opzoek naar een goedkoper kapper. In de stad zelf zater kappers voor $10, maarja dat was tondeuze werk.. Dat durf ik niet aan, kom ik met een opscheertje en een dikke scheiding (lijntje) weer buiten. No way! Iets duurder mag dus wel... Loop een luxe kapperszaak binnen knippen+wassen $35. Naja dat zou kunnen wassen we ons haar gewoon thuis zelf wel. Maar bij mij om de hoek zit een klein kappertje daar is het nooit druk en dat moet wel goedkoper zijn. Ik daar met mijn gelloze look naar binnen gestapt, ja hoor ga zitten je bent gelijk aan de beurt. De zaak was van een oude italiaan die al meer dan 30 jaar in Sydney verbleef. Hij vertelde volop verhalen en vroeg me allerlei dingen. Leuk, gezellig en ik werd netjes geknipt met een schaar. De bewegingen zagen er profesioneel uit dus deze coupe zou helemaal top worden.. Na de knipbeurt van 10 a 15 min was ik dan zover. Tja zeg het maar hoeveel krijg je van me? $45. Sorry hoeveel zei je? $45. Ik wilde bijna vragen over die mijn haar weer terug kon plakken. Holy shit ik had een facking knipbeurt van 10 minuten gehad voor 45 dollar! De volgende keer zeker zon opscheer vangen!!

Na deze dure sessie ging ik maar uit medelijden beginnen aan mijn avondmaal om mijn verdriet maar weg te eten. Een goed gevulde pasta zou me goed doen. Dus ik stond achter dat fornuis fanatiek aan die pannen te trekken en er komen 2 chineze meiden de keuken binnen om hun avondmaal te creeren. Ze gooide van allerlei gekke geoenten en kruiden in die wok en het knetterde alle kanten op.. Plots voel ikdat ik moet hoesten dus ik loop weg van het fornuis en kuch fatsoenlijk. Dit aangezien ze zelf een mondkapje op hadden dusja.. zal hun eten niet verpesten. maar tijdens dat ik die brave kuchje wegzet beginnen de dames te lachen en zeggen ze "sorry". Why?! ik loop lachend terug naar het fornuis en ik voel me toch een hoestbui aankomen. De dames begonnen nog harder te lachen en zeiden meerdere malen sorry. Ze hadden verdomme zoveel peper op dat eten gegooid dat het verstuifde in de lucht, ik voelde het branden in me keel en mijn neus. Ik de afzuigkap op levensgevaarlijk gezet maar het gin maar niet weg.. Hoe the fuck kunnen zij shit handelen?! Naja ze voelde het wel maarja ze vinden eht lekker dusja dan moet je even doorbijten... Ahhh oke! Nou doe mij maar gewoon frietje joppie zonder peper!

Je leest het al. Deze 2 weken kwam ik in aanraking met verschillende manieren, culturen en gekkigheden. Hopelijk ben ik nu voorbereid op de weken die nog komen gaan! Voor nu ben ik weer even uitgekletst dus tot de volgende keer.