Week 1

Daar zijn we weer maar nu vanaf de andere kant van de wereld, i made it!
Na het uitzwaaien van Papa, Mama en Sven ging het dan echt beginnen de langste vliegreis ever... 7 uur vliegen van Amsterdam naar Abu Dhabi, 4 uur rust en daarna 14 uur van Abu Dhabi naar Sydney. Het was voor mij alweer even geleden dat ik had gevlogen, mijn laatste keer was namelijk naar Kaapstad dus tja wat kon ik ook alweer verwachten... oowja die super lange rijen bij de douane. Nou daar stonden we dan in een klein rijtje om gecheckt te worden. Hup alles in die bak gooien door die scan rennen en weer door, zo dat ging snel! Door naar de paspoort controle, ik kon kiezen uit een robot of menselijke hulp. Nou een technische man pakt natuurlijk de coole robot. Netjes mijn paspoort op de scan, lachen in de camera en de poortjes gingen open.. zo dat was snel en dat in 15 min?!! Nou papa en mama maar is bellen dat ik overal netjes doorheen kwam want tja mijn Nederlandse belminuten moesten toch op.. Moest tenslotte 2 uur wachten voordat ik in het vliegtuig mocht. Na papa en mama oma ook nog maar even bellen en nog wat vrienden en vriendinnen, ja ik was er klaar voor!

Vlucht 1 (AMS-ABD):
Daar zat ik dan, toevallig naast een Aussie die terug ging naar Australie dus wat kennis gemaakt en ja hoor daar begon de hell al....
Ik zit nog niet net lekker in me stoel en een arabier begint flink te keer te gaan tegen een vrouw. Deze vrouw had een koker voor een poster in hun bagage vak gepropt en deze was per ongeluk gevallen op het hoofd van zijn vrouw. Die vrouw huilen en piepen. Die man naast mij schiet uit zijn stoel en begint te helpen (blijkbaar een doktersassistent), gaat het mevrouw? NEEEEE! Personeel erbij tja en nu... na 15 minuten besloten ze maar om het vliegtuig te verlaten.. pfieuwww de rust was weer weder gekeerd en we konden dan eindelijk gaan. Na een vredige en fijne vlucht van 7 uur kwamen we dan aan op het warme Abu Dhabi 28 graden om 9 uur 's ochtends.. Het was opzich een klein vliegveld dus ik kon alles goed vinden tussen alle pracht en praal die ze daar laten zien. Droeg je geen merk kleding tja dan was je wel een loser denk ik. Veel was er niet te zien dus ik zocht een mooi plekje op om daar mijn resterende 2 uur door te brengen.


Vlucht 2 (ABD-SYD):
Tja daar gaan we dan.. de zit van 14 uur. You can do it Nick! Tijdens het instappen van het vliegtuig viel het me al op dat er verdacht veel kinderen in hetzelfde vliegtuig stapte.. nee toch zeker?!... Tja ik had het weer getroffen. We waren nog maar net in de lucht en de eerste kleine jongen begint al te huilen.. Nick trek je er niks van aan kan gebeuren zelf was je vroeger ook een jankerd zou papa gezegd hebben! Na 45 min word zo'n manneke toch best irritant.. Wat?! begint er achterin nu nog een.. neeeeee dit ga je toch niet menen! En ja hoor ik was in een oord van jankende babies en kinderen beland. Laten we zeggen dat ik 9 uur lang heb moeten luisteren naar huilende babies en kinderen, moeders die achter hun kleine aan rende omdat ze naar de 1e klas rende, vaders die hun kind goed toesprak, noem het allemaal maar op en het kwam voorbij. Ik hou van kinderen echt waar maar dit? NO WAY!
Buiten deze kinderen zat ik naast een hele vriendelijke man, toch nog een plus puntje. Dan had ik eindelijk mijn rust momentje gevonden en lag ik net lekker te slapen... Jonge man mag ik even plassen?......... NEEEE ik slaap net kut! Oftewel om de 3 uur moest meneer plassen. Dusja het was een slopende vlucht en op dat moment dacht ik, dit doe ik never nooit meer!
Eenmaal geland wilde ik zo snel mogelijk me spullen pakken en op naar mijn nieuwe bed. Eerst moest ik nog even door de douane, het zag er precies zo uit als op discovery (border security), veel bewaking en honden opzoek naar drugs. Gelukkig had mama alleen M&M's in mijn koffer gedaan dus ook hier was ik gauw doorheen. Op naar de taxi en naar mijn nieuwe huis.

De taxi bracht me netjes naar het kantoor waar ik mijn sleutel kon ophalen en ook dit ging erg gemakkelijk zou het dan toch mee zitten dan ik zo lekker kan slapen.. zou het..
Eenmaal aangekomen bij mijn appartementen complex liep ik netjes naar mijn kamer, nummer 19. Even kloppen.. oh shit er zit al iemand in.. nee toch zeker.. Sta ik wel goed... Bellen, ja nummer 19 is van jou, ja mevrouw daar zit al iemand, ow... Het duurde wel verdomd lang voordat ze wist dat ik naar kamer 17 mocht. Yes deze deur was netjes open. Yes eindelijk slapen. Plofte gelijk op bed en was meteen vertrokken.

De 2 dagen die daarop volgde was ik niet helemaal in mijn hum. Het was allemaal net wat anders als dat ik me had voorgesteld kijkend naar het appartement. Het waren gewoon 24 kamers met een gedeelde douche en verder leeft iedereen op zijn kamer... ooh dus geen gezellige woonkamer, mm.. Een gedeelde douche en toilet, naja geen probleem.. dacht ik. Zoals menig mens van mij weet ben ik nog al gesteld op hygiene.. nou deze badkamer is mijn toppunt! Het was een grote voetbalkleedkamer.. de shit lag over de grond de douche valt half uit elkaar en dan de toilet... Oké 2 drupjes op de bril, kan gebeuren, papiertje en vegen met die handel.. Maar een facking pis vlek alsof een heel elftal over die rand heeft staan zeiken gaat me dan net iets te ver.... Not amused!
Ik moest gewoon op pad gaan, niet denken aan die plek waar ik zit gewoon de stad gaan bekijken. Dat was dan ook mijn doel, deze week zoveel mogelijk zien want als mijn stage begint dan vermaak ik me wel..
En zo geschiede de rest van de week. Normaal heb ik een aardig richtingsgevoel maar hier?! Links, rechts, alles was mega groot en wist totaal niet hoe de straten nu liepen. Al die mega grote gebouwen en die mensen die er liepen het was gigantisch, toch wat anders dan dat schattige empel. Naarmate de dagen verstreken kreeg ik het in mijn vingers, ik begon de straatnamen te herkennen en wist waar ik dan heen moest. Zelfs de bus gebruiken werd een gewoonte.

Hoe de stad eruit ziet? Kijk een goede Amerikaanse film en die gebouwen die je daar ziet die hebben ze hier ook.

Het eten? Zoals gewoonlijk boontjes koken!

Hoe ziet de echte ausssie eruit? Hij/Zij heeft spleet ogen, klein van formaat, zwart haar en ze lijken allemaal op elkaar. Inderdaad er lopen zoveel chinese alsof ik in een of ander aziatisch land ben gekomen, dus nee geen idee hoe de echte aussie eruit ziet.

Of ik nu me plekje heb gevonden? Ja, de stad ken ik nu beter. Maandag begint mijn stage en heb er enorm veel zin in. (Hoe de campus eruit ziet lezen jullie volgende week)

Nu aan het einde van de week kan ik met een tevreden blik terugkijken op deze gekke week en kijk met veel plezier naar de komende weken. Ik ga er nu echt een eind aan maken, dus ik zeg slaap lekker en tot volgende week!